Het is lente! De natte delen van ons broekbos ofwel waterbos zijn bedekt met een dikke laag speenkruid waar nu iedere dag steeds meer gele bloemen je verwelkomen. De dotterbloemen, waarvan het blad heel veel op speenkruid lijkt, alleen net wat groter, bloeit nog niet. Ik stak vanmiddag wat kluiten uit, zo groot als een spade en plantte deze rond het nieuwe gedeelte van de vijver. Naast dat we bijna een hectare waterbos hebben, hebben we ook nog een vijver! Het is een rond gat van zo’n twee meter diep, we hebben er in het najaar een boomstam in gegooid, zodat de kikkers iets hebben om op te zitten. En wat blijkt, in plaats van 3 of hooguit 4 kikkers, zitten er een stuk 20 in de vijver! Ze vinden het dus een geweldige plek. Het is ook de enige plek waar het water wat dieper is. In het bos schoten er ook kikkers weg toen ik mijn spade in de grond stak, een bruine en een grote groene. Is het nou dat de diversiteit op ons land en in het bos verbetert? Ik zie op het veld veel meer soorten wilde planten, er steken nu opvallend veel aronskelken hun koppie boven de aarde. Overal op het veld komen ze te voor schijn, in groepjes, alleen. Echt heel leuk! En dan nu ook meer kikkers. “Het is nu wachten op de eerste reigers.”. zei Roy vanmiddag. Nou lekker opbeurend.
Omdat het land en het bos steeds mooier lijken te worden deed ik in de avond onderzoek naar broekbossen in Frankrijk en of deze beschermd waren. Ik kwam niet veel verder. Wel kwam ik op de website van ADATER, de natuurvereniging van onze regio die 4 km verderop in Couzon is gevestigd. Daar stond een link op naar ‘Le Sentier des Cigognes’, het pad van de ooievaars.
Deze maand komen ze weer massaal terug naar onze regio, ze wonen in nesten in de bomen langs de Allier. Er is best een kans dat de ooievaars die we van de winter in Spanje en Portugal zagen, nu hier zijn. Dan hebben we dezelfde route afgelegd! In de nesten van vorig jaar komen in juni hun kuikens uit. Je ziet dan tientallen ooievaars op de versgemaaide velden staan. Als je dan een tractor met grasmaaier hoort, moet je even gaan kijken, de ooievaars komen dan met zijn allen lekker eten. Vooral in Mars-sur-Allier zitten er ieder jaar een dozijn koppels op hun nesten. We zien ze in die periode dan ook dagelijks bij ons over het bos vliegen.
Nu zie ik op de website van Mars-sur-Allier dat er een wandelpad van 3 km is. Vanaf de Romaanse kerk volg je dan de bordjes Le Crot Noir (De Zwarte Drol?) en kun je de nesten zien. Dus nog even 2 maanden wachten.
Tot die tijd verbeteren we het kikkerhuis. Het diepe rond gat, wat de vorige eigenaar puur als waterbuffer voor zichzelf had gegraven is sinds vandaag een achtvormige vijver met etages geworden. Ik heb heel veel bramen rond de vijver verwijderd en er vanmiddag lis, lisdodde, watermunt en kalmoes uit het bos ingezet en wat stenen erbij gelegd. Nu hebben ze een kikkerparadijs!! Het is natuurlijk niet alleen maar voor de leut dat we de kikkers zo verwennen. De vijver ligt vrij dichtbij de nieuwe moestuin. Zo kunnen de kikkers makkelijk uit hun vijver naar de moestuin springen om daar de slakken op te eten. Een win-win situatie.
En ook nog het vermelden waard: Toen ik vanmiddag de stenen van de grote stenenberg wilde pakken schoten er twee grote Westelijke Smaragdhagedissen weg van ik denk wel 25 cm, gifgroen, echt prachtig! Er is dus weer een koppel!
Verder gezien vandaag: een kleine slang in het bos, onder de bladeren en meerdere kleine hagedissen.
