Iedere nacht droomde ik van feestjes, festivals, familie, theater, gekkigheden, mooie architectuur. En iedere ochtend werd ik wakker en dacht: O ja, ik zit in een camper, op het platteland. Ver weg van iedereen, van cultuur, van kunst. Dan denk, o kut, ja,er is hier niets. Wat kan ik doen? Iets schilderen, onkruid wieden.. Daar had ik helemaal geen zin in! Ik wilde input. De afgelopen dagen zat ik veel op de computer. Er was hier wel iets, maar alles was dicht, al kon ik maar even naar het theaterkostuum museum of het illustratie museum gaan, naar een jazzconcert of een expositie. Dat kon in principe allemaal in Moulins, op slechts twintig kilometer afstand. Maar niet nu. 

Het was nu aan het aftellen naar elf mei, dan konden we in ieder geval weer eens een rondje door Moulins rijden. De winkels waren dan weer open, de musea nog gesloten. 

Ik moest me gewoon nog even overgeven aan het simpele leven, de cultuur die ons de komende nacht stond te wachten was een Duitse traditie, Heksennacht. Liese gaat dan met tien vriendinnen een kampvuur maken en zingen en dansen. Geen idee hoe lang zoiets zal duren. Ik weet niet hoor, ik heb niets met heksen, ik wil vanavond gewoon slapen. morgen is het vriendschapsdag, één mei. de dag dat men met zijn allen het bos in gaat om lelietjes van dalen te plukken, de bossen worden dan massaal leeggeroofd en de bloemetjes verkocht op de rommelmarkt. Maar dit jaar zijn er dus geen rommelmarkten, dus hopelijk blijven er wat meer lelietjes van dalen in het bos staan.