In de middag betrok de lucht, de zonnige blauwe hemel van de ochtend had plaats gemaakt voor een grijs wolkendek en onweer gerommel in de lucht. De Auvergne ligt in het midden van Frankrijk, in Nederland hebben we een zeeklimaat, hier een landklimaat met wind uit verschillende streken waardoor een weersvoorspelling altijd weer anders kan zijn dan verwacht. De regen was voorspeld, maar was er nog niet, het rommelde, maar het zou best kunnen dat het onweer over waaide. Het was hier nog steeds windstil en heel rustig, de kinderen fietsen rondjes om de gite, Cedric had zelfs alleen een korte broek aan.

Roy timmerde nog steeds aan het houten huis, wat veel meer werk was dan van te voren ingeschat. Hij moest het hout aan de onderkant vervangen en is nu beton aan het gieten, balken aan het vervangen,constructies aan het verzinnen om het een beetje netjes af te werken, alles is scheef. Vanaf de camper was het linksaf de parkeerplaats af, dertig meter de doorgaande grindweg af en dan rechts, je kwam dan langs de tunnelkas waar Lora groenten en kruiden kweekt, en daarna bij hun huis. Als ik dan even langskwam om te kijken hoe het ging, legde Roy de problemen uit, om vervolgens te zeggen: “Wat is het toch leuk werk!” Waarop ik dan weer tevreden naar de camper terug ging, alles goed en wel. 

Terug in de camper kwamen Cedric en Alex langs. “Waar is Roy?” -”Bij het huis van Lora en Arnold“ “Kom Alex, we gaan Roy aanvallen!” Waarop Alex mij aankijkt en mij zogenaamd steekt: “Aanvallen!”. -”Nee, niet hier Alex, hier wordt niet aangevallen, niet boos gedaan tegen elkaar.” “Waarom niet?”, vraagt Cedric. “Omdat ik heel gevoelig ben.” Waarop Cedric moet lachen: “Nee joh!” “Kom Alex, we gaan Roy zoeken en aanvallen. Attaquer!” Dit dan allemaal in het Frans natuurlijk. En dan hoopte dat ik hetgeen zei wat ik denk dat ik had gezegd. 

Een half uur later begon het licht te waaien, het werd kouder, ik hoorde gerommel rond de camper, Roy was terug, gestopt met werken, hij haalde de was af. Dan moest ik ook maar in actie komen, ik liep naar buiten, we draaiden de luifel in, ruimde alle losse spullen voor de camper op en hoopte op een goede regenbui zodat de planten weer wat water hadden, want het had al meer dan een maand niet goed doorgeregend, de aarde was keihard. Hier in deze contreien was er voornamelijk zandgrond, ging je een paar kilometer verderop, dan was de grond alweer compleet anders. Toen we vorige week een rondje fietsten kwamen we langs de grote stal, twee kilometer verderop, ze waren een leiding aan het aanleggen, er was een geul gegraven, de aarde had hier een roestkleur en zag er meer kleiachtig uit. En dat op een paar kilometer afstand. Lora legde me van de week uit dat er hier een aantal aardplaten samen komen met verschillende grondsoorten, zodoende kan de grondsoort per boerderij verschillen. 

Een uur later kwam dan eindelijk de lang verwachtte regen. Echte regen, de eerste regen sinds zeven weken.