“I let go of fears and open my heart. Start journaling. Let the words come out on the paper. Write down your fears and let them go.” 8:23 Brett Larkin zit, just for fun, met haar benen in een spagaat in haar dagboek te schrijven op het youtube filmpje. Dit keer een lange les van een half uur. Thema van deze dag was ‘heart opening’. Terwijl ze moeilijke posities aanneemt en gewoon doorpraat, probeerde ik het tempo bij te houden. Ik moest er niet aan denken ook nog te praten in de kamelen houding. Het is een klassieker, kreunen en steunen en yogajuf die alles moeiteloos voor doet. 

Sinds twee weken deed ik iedere ochtend yoga, deze keer wilde ik een langere sessie, ik koos er een van een half uur, maar ja als je vijf minuten in je dagboek moet schrijven valt daar alweer een deel vanaf. Ok, mijn angsten, wat zijn mijn angsten? Op dit moment heel praktisch, dat we dit jaar niet af kunnen maken. Dat we door gezondheidsproblemen naar Nederland moesten. Door een gek virus bijvoorbeeld, of een hernia, mijn rug wilde maar niet beter worden, ondanks de dagelijks yoga. Roy had al sinds een maand iets in zijn oog wat maar blijft irriteren. “Stop journaling and close your eyes.”

Ik maakte mijn yogasessie af en at met Roy buiten voor de camper een gebakken ei met spek, tomaat en kaas. We gingen ieder ons weg, Roy ging verder met het herstelwerk van het houten huis en ik zou een consult hebben, wat uiteindelijk niet door ging en verplaatst werd naar de middag. Na nog een uurtje aan een website te hebben gewerkt en wat emails verwerken, was het alweer tijd voor lunch.

De middag vloog voorbij met huishoudelijk werk, ik knipte en passant nog even mijn haar, haalde daarna de stofzuiger door de camper en we streken samen met Lenny in het namiddag zonnetje neer met een drankje, olijven, kaas en cashewnoten.

Na het eten kreeg ik zin om weg te gaan, maar ik ben op de omgeving uitgekeken. Ik voelde me even ontevreden, altijd maar datzelfde uitzicht. Dezelfde mensen, dezelfde dieren. Hoe lang moest dit nog duren. Ik installeerde me met thee, maiswafels met boter en jam op de bank en dook in een slechte Turkse serie die zich afspeelde in Istanbul. Waardoor ik dan toch even weg was.

Ik wilde rijden! Ik wilde dat doen, waar we voor op pad waren gegaan…