Gisteren is er een bord gebroken, en o ja, wat ik ook nog moest vertellen. We hebben kortsluiting gehad. De helft van de verlichting doet het niet meer en we denken dat de waterpomp de oorzaak is. We weten alleen niet hoe we het kunnen meten, we hebben geen spanningsmeter of hoe heet zo’n ding. En de winkels zijn dicht. Dus kwestie van geduld. Nu dus geen water uit de kraan en minder verlichting. Ach, er zijn ergere dingen, echt missen doen we het niet.
Afijn, er is dus een bord gebroken. De afwasteil stond op de grond, ja, we zetten die teil echt overal neer. Op de bank, op bed, op de grond. Overal behalve het aanrecht omdat die heel erg klein is. De teil stond op de grond en Roy was in een boven keukenkast bezig iets te pakken en hij stootte zo het deurtje eruit. Er zitten van die handige scharniertjes in waardoor je de deur er zo naar boven af kunt schuiven, iets te makkelijk dus. Het deurtje viel op de grond, op de afwas. Omdat ik het eetcomfort van thuis niet op wilde geven hebben we onze borden van thuis meegenomen. Veel te veel borden. Twee grote turquoise, vier normale en vier ontbijtbordjes, met de filosofie dat je dan niet zo vaak hoeft af te wassen, dat dus tien aardewerken borden. Veel te veel blijkt nu. Want je moet toch afwassen omdat je geen plek hebt om de vuile vaat te neer te zetten. Nu hebben we nog 3 normale borden. Langzaam zal het probleem zich dan vanzelf oplossen…. Afijn, we hebben dus te veel mee. Een klassieker, je leest ook bij anderen. Een stel die ik volg op instagram woont in een campervan, een omgebouwd busje. Zij begonnen net zoals wij in een grote camper, omdat je denkt dat je dat minstens nodig hebt als je je huis en haard verlaat. Ze kwamen erachter dat je eigenlijk helemaal niet zoveel nodig hebt. Wij merken nu dat wij ook teveel bij ons hebben. Teveel borden, teveel pannen, teveel kleding, teveel boeken, teveel tekenpapier. Je hebt dus echt niet veel nodig. Dus als we ooit nog eens terug in Rotterdam zijn, gaan we wat spullen uit de camper gooien.
Have you ever seen Marie Kondo television show, where they take out all the stuff peope have, and you wonder, why do people keep so much stuff? We have a hangar/studio where Roy worked, it’s huge, he works there with 8 other people, and over the last 12 years almost everything that left our house, didn’t go to the thriftshop, but to ‘de Loods’, the studio. And this morning, I was kind of in shock about us, did we really have this much stuff? Yes we do!
How are we going to do this? Today around 20 people visited the jumble sale and they all bought some things. It was a good day, three of my sisters visited, which was quite a surprise as they do not live nearby. And they helped with breaking up the sale at the end of the day. Now we have about four boxes less stuff. But still it is about 6m3. Tooo much! This tuesday a man will come to pick up a lot of our stuff, to give to charity and to sell for him self. And then what’s left will go to the thrift shop.
We also discovered that a friend of us also wants to leave the Netherlands, to go abroad. And that we are an inspiration for him, and others. For me it’s more like: “O my god, what are we going to do??” I’m really not sure. Like all people say who already live in a camper, or took the step to live abroad: “Do not think too much, just do it.”